Bijbellezing: Jesaja 40:1-5
De psalmist schreef: Ik hef mijn ogen op naar de bergen: vanwaar zal mijn hulp komen? Mijn hulp is van de Here, die hemel en aarde gemaakt heeft.
(Psalm 121:1-2, NBG 51)
Ik was aan het rijden en keek naar de heuvels die voor me lagen. Ze leken heel erg hoog. Toen reed ik verder, mijn gedachten gericht op andere dingen en vergat ik de heuvels. Een paar minuten later keek ik weer op en ik was verbaasd dat de heuvels lang niet zo hoog waren als ik had gedacht. “Wat was er met die heuvels gebeurd?” vroeg ik mezelf af. Toen realiseerde ik me dat de weg omhoog was geklommen, zonder dat ik het in de gaten had gehad. Ik was nu op hogere grond. Mijn problemen lijken zo vaak op die heuvels. Ze kunnen groot en onoverkomelijk lijken vanuit de vallei van mijn eigen perspectief. Wanneer ik echter tijd doorbreng met het prijzen en aanbidden van God en mijn problemen in gebed bij Hem breng, verplaats ik ze naar hogere grond. De problemen lijken niet langer groot en onoverkomelijk. Vanuit een perspectief dat gevormd is door God, zijn ze geworden tot iets wat God en ik samen gemakkelijk aankunnen. Ik moet constant de keuze maken om mijn focus te verleggen: me niet langer richten op mijzelf en op de lasten van het leven, maar op God. Op hogere grond met God zijn alle dingen mogelijk, ook al houdt dat niet in dat alle dingen dan gemakkelijk zijn.
Gebed:
Vader God, help ons om ons elke dat op U te richten, zodat we dingen kunnen zien vanuit een geestelijk perspectief en weten dat met U alle dingen mogelijk zijn. Amen.
Centrale gedachte:
Ik kan beslissen om God de focus van mijn leven te maken.
Voorbede:
voor perspectief wanneer problemen onoverkomelijk lijken.
Ann Stewart (Zuid-Australië, Australië)
