Bijbellezing: Lucas 23:44-56
En het was de dag van de voorbereiding en de sabbat brak aan. En ook de vrouwen die met Hem uit Galilea gekomen waren, volgden en zagen het graf en hoe Zijn
lichaam erin gelegd werd.
Lucas 23:54-55, NBV)
De volgelingen van Jezus waren er kapot van, van de gebeurtenissen op Goede Vrijdag. Zij voelden zich verslagen en verbijsterd en vroegen zich af of hen hetzelfde te wachten stond.
Toen onze dochter een puber was, tekende zij een cartoon van Jezus die in het rotsgraf zat voordat de steen was weggerold. Met een blik op zijn polshorloge dacht Hij: “Het duurt niet lang meer…” Als bijschrift had zij geschreven: “Zaterdag.” Hoewel het op een onschuldige kijk op de gekruisigde Jezus lijkt, beschrijft het wel de verwachting die ik altijd vlak voor Pasen voel. Degenen onder ons die de rest van het verhaal kennen, kunnen vooruitkijken naar de vreugde en het feest van de opstanding. Hierin schuilt echter het gevaar dat wij het verdriet en de doelloosheid onderwaarderen die de volgelingen van Jezus op zaterdag voelden. Wij weten immers hoe het afliep!
De periode die met Goede Vrijdag begint en op Eerste Paasdag eindigt, is bij uitstek geschikt om te vasten. Disciplines als zelfverloochening, het overdenken van Jezus’ offer, gebed en een verwachtingsvolle houding bereiden ons voor op de vreugde van Pasen. Net zoals wij de opstanding voor onszelf claimen, delen wij ook in de smart en het verdriet dat daaraan voorafgaat. Wanneer wij de duisternis niet ervaren, kunnen wij ook niet ten volle het licht waarderen.
Gebed:
Vader God, help ons, zodat wij het aandurven om vandaag een tijdlang in de duisternis van het graf te vertoeven, waardoor wij ten volle de vreugde van het Paasfeest kunnen ervaren. Amen.
Centrale gedachte:
Wanneer ik de duisternis van zonde en verdriet meemaak, kan ik ook het licht van Jezus Christus waarderen.
Voorbede:
voor Christelijke kunstenaars.
David Turner (Texas, VS)
