Bijbellezing: Psalm 32:1-11
welzalig de mens, wie de Here de ongerechtigheid niet toerekent, en in wiens geest geen bedrog is.
(Psalm 32:2, NBG ‘51)
Als ik voor mijn grootouders zorg heb ik soms het gevoel dat ik op eieren loop. Hun last is zo zwaar – zij lijden lichamelijk pijn, hebben last van overmatige bezorgdheid wat hen emotioneel zwaar valt en zijn geestelijk in de war – dat ik hen niet lastig val met mijn eigen problemen uit angst dat zij daardoor nog meer van streek raken. Als zij iets negatiefs horen, gebeurt dat al. Hierdoor wordt het lastig om volkomen authentiek te zijn in hun gezelschap.
Ik hoef nooit op eieren te open voor God. Na een vermoeiende dag waar ik medicijnen heb gehaald, vloeren heb gedweild en de was heb gedaan, mag ik me gerust in Gods armen werpen, zonder me anders voor te doen: met mijn frustraties, zorgen, twijfel, zonde, vragen. Maar ook met lofzang en dankzegging. God kan ik niet verrassen of voor de gek houden. Ik kan mij ook niet voor Hem verbergen. Al mijn moeilijkheden zijn niets vergeleken met de oneindige wijsheid en macht van God.
Christus stierf en herrees uit de dood, opdat wij ten volle toegang hebben tot God door de Heilige Geest en volkomen gekend en geliefd zijn. Niets kan goddelijke liefde aantasten of doen afnemen. Wanneer wij via het gebed ons hart in Gods omhelzing laten belanden, zal God zijn overvloedige liefde over ons uitstorten.
Gebed:
Lieve God, dank U dat U ons omhelst, precies zoals wij zijn. Amen.
Centrale gedachte:
Voor God hoef ik niets achter te houden.
Voorbede:
voor mantelzorgers.
Megan L. Anderson (Indiana, VS)
